De Peel-Raamstelling

Het Defensiekanaal of Peelkanaal werd in 1939 in de Peel gegraven - vanaf Griendtsveen - als onderdeel van de Peel- Raamstelling. De Peel-Raamstelling was bedoeld om bij een eventuele Duitse aanval de vijandelijke troepen tegen te houden of zodanig te vertragen dat geallieerde troepen de Nederlandse troepen zouden kunnen komen versterken. De stelling bevond zich achter de Maaslinie, variërend van 9 km tot 21 km van elkaar. De stelling begon aan de Maas, ter hoogte van Grave om via Mill, door de Peel en langs de Zuid-Willemsvaart aan de Belgische grens bij Weert te eindigen. De Peel-Raamstelling bestond uit gedeeltelijk natuurlijke wateren, boven Mill het riviertje de Raam, en deed dienst als antitankgracht, waardoor het al snel de naam Defensiekanaal kreeg. Aan de westzijde van de stelling werd een 80 kilometer lange verdedigingslinie gebouwd met mijnenvelden, kazematten en prikkeldraadversperringen.

Deze kazematten stonden op zo’n 200 meter van elkaar, soms op kortere afstand. Er was echter nauwelijks een verbinding (communicatie) tussen de kazematten onderling en de hoofdmacht van de infanterie zat ver achter de kazematlinie in de loopgraven, zodat er geen directe steun kon worden gegeven. Toch was de Peel-Raamstelling een stelling waarmee een vijand rekening moest houden. De Nederlands militaire bezetting bestond uit Regimenten Infanterie 1-6, 1-3 en IIIde-afdeling Regiment Artillerie.

Kazemat 538 (Bloklandkazemat) is te bezichtigen, nabij .